Jak zrozumieć siebie? Recenzja książki ”Pozwól, że Ci opowiem… Bajki, które nauczyły mnie jak żyć”
“Król wziął pierścionek i przeczytał na głos: Musisz wiedzieć, że to też minie.”
Dlaczego tak szybko się poddaje? Czemu pozwalam innym decydować o mojej wartości? Świat jest niesprawiedliwy! Czemu to mnie zawsze spotyka? Nie rozumiem co się ze mną dzieje? Co nie pozwala mi ruszyć do przodu?
To jedne z częściej pojawiających się w głowie pytań, osób, które chcą i próbują zrozumieć siebie, odzyskać kontrolę nad swoim życiem, coś zmienić. Samodzielne poszukiwanie tych odpowiedzi, podejmowanie prób zrozumienia siebie, to żmudny i trudny proces, w którym łatwo o frustracje i porzucenie drogi do samopoznania i zmiany.
Co to znaczy zrozumieć siebie?
Zrozumieć siebie, to mieć świadomość tego co się dzieje w naszym wnętrzu. Rozumienie swoich zachowań, co sprawiło, że tak powiedziałam, że podjęłam takie działanie. Wiedza na temat wartości osobistych, które mają znaczenie w podejmowaniu przez nas decyzji. Rozumienie swojego wewnętrznego świata, rozpoznawanie emocji, umiejętność zarządzania nimi i korzystania z nich, czerpania z nich informacji.
Prościej i piękniej się nie da
I tu z pomocą przychodzi książka “Pozwól, że Ci opowiem…Bajki, które nauczyły mnie jak żyć”, nie daj się zwieść, nie jest to książka dla dzieci, choć są w niej bajki. Opowieści, opowiastki, przypowieści, każda z nich dotyczy jakiegoś ważnego obszaru życia i bycia: samooceny, wytrwałości, odwagi, przekonań, poczucia sprawiedliwości i niesprawiedliwości, poczucia własnej wartości i wielu innych. Książka to jakby rozmowa pomiędzy Demianem, a jego terapeutą. Rozmowy to kolejne ich spotkania, a opowieści to jeden z elementów procesu terapeutycznego, który się dzieje. Książkę czyta się lekko, opowieści są proste w formie i głębokie w przekazie. Nie potrzeba być znawcą psychologii, mieć rozbudowanego fachowego słownictwa, to książka zdecydowanie dla każdego, kto chce się na chwilę nad sobą pozastanawiać i potrzebuje jakiegoś rodzaju poprowadzenia. Część opowieści jest humorystyczna, a nawet zabawna, inne są poruszające, czy może nawet odrobinę szokujące. Nie ma tam górnolotności, zdarzy się i ostry język, to zdecydowanie książka dla dorosłych. Nie mniej pozostawia po sobie uczucie pięknej, dobrej, głębokiej podróży w głąb siebie.
Dla kogo ta książka?
Dla każdego, kto chce poznać siebie. Ponieważ nie ma tu specjalistycznego języka, nie wymaga specjalnego przygotowania. Nie potrzeba być w terapii czy po terapii, żeby z tej książki wynieść osobistą korzyść, wystarczy refleksyjność, otwartość i chęć zaglądania w siebie.
Dla specjalistów psychologów, psychoterapeutów, może być inspiracją do pracy metaforą, z metaforą. Jednocześnie może stać się elementem terapii. Sama poznałam ją dzięki poleceniu mojego terapeuty w swoim procesie terapii. Może, więc stać się elementem terapii, a poszczególne opowieści mogą stać się tłem dla osobistego procesu.
Cytaty:
“I wtedy zrozumiałem, że nikt nie mógł mi odpowiedzieć na pytanie, czy terapia „służy” czy nie. Jedynie ja sam mogłem wiedzieć, czy „mi służy”, i ta odpowiedź była ważna tylko dla mnie (i tylko w tym momencie, na dzisiaj). Zdałem sobie sprawę, że większą część swego życia poświęciłem na szukanie kogoś, kto powiedziałby mi, że to, co robię, robię dobrze albo nie. Szukałem tych, którzy patrząc na mnie, pozwalali mi zobaczyć siebie. Szukałem na zewnątrz tego, co tak naprawdę zawsze znajdowało się w środku, pod moją własną kuchnią.”
“W końcu zrozumiał, że jest sam, że był sam, że miał tylko siebie i że mógł się teraz śmiać lub płakać… Ale dla siebie, nie dla innych. W końcu wiedział: JEGO WŁASNA EGZYSTENCJA NIE BYŁA UZALEŻNIONA OD INNYCH. Odkrył, że musiał pozostać sam, aby spotkać się z samym sobą…Zasnął spokojnie, głęboko i miał piękne sny.”
“Nie możesz go zobaczyć, ponieważ, aby światło było widoczne, potrzebna jest ciemność. Widzisz? Wszystko istnieje jedynie wtedy, kiedy istnieje przeciwieństwo. Podobnie jest ze światłem i z ciemnością, z nocą i dniem, męskością i kobiecością, siłą i słabością.”
“Pozwól, że ci opowiem? bajki, które nauczyły mnie, jak żyć”
Jorge Bucay
Jeśli chcesz by ktoś towarzyszył Ci w drodze samopoznania ⬇️
Czy jestem DDA?
